14.11.16

Άργησα.  Πάντα αργούσα.
Αυτή τη φορά τα μάτια μου είναι λερωμένα.

Καμένα πίξελ σε μια οθόνη,  αλλάζουν τα γράμματα και φτιάχνουν καινούριες λέξεις.

24.11.15

Υπνοδωμάτιο.

Σβήνω το φως απότομα 
Προσπαθώ να καταλάβω αν οι κόρες των ματιών μου διαστέλλονται στο σκοτάδι.
Αντέχουν ακόμα τη δοκιμασία αυτή.
Διακρίνω σχήματα των πραγμάτων.

Μια καρέκλα, ένα, ίσως δυο ρούχα ακουμπησμένα πάνω της.
Δοκιμάζω την μνήμη μου.
Ξεδιαλύνεται η απορία για τον αριθμό.
Ύστερα ανακαλώ τα χρώματα 
Το μπλε παντελόνι το γκρι πουκάμισο. 

Προσπαθώ να σκεφτώ τα υπόλοιπα σχήματα, μπερδεμένα με σκέψεις, μνήμες της ημέρας, των χρόνων.