ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ.

Tα παιδιά μου ζούνε κάτω απο σανίδες βρώμικες μέσα σε παραπήγματα.
Δεν τα βλέπει ο ήλιος που καίει τα πατώματα, δεν αναπνέουν τον αέρα που μπαίνει μέσα απο τα σπασμένα τζάμια.
Τα παιδιά μου βρίσκονται ακόμα σε μια κυοφορία, κουκουλωμένα μέσα σε μεγάλα πράσινα φύλλα.
Δεν είναι έτοιμα να βγουν στον κόσμο.
Τα αγκαλιάζουν μεγάλα πράσινα φύλλα κάτω απο τις βρώμικες σανίδες, που τις χτυπά ο ανελέητος ήλιος μεσα στα παραπήγματα.
Ακούνε μονάχα Chopin και τρίζουν μέσα στα κουκούλια τους.
Μέσα στα μεγάλα πράσινα φύλλα κάτω απο τις σανίδες των παραπηγμάτων δεν φτάνει ο αέρας ούτε ο ήλιος, παρά μόνο ο Chopin.
Περιμένουν υπομονετικά να γεννηθούν.