18.4.07

Ποιημα

Δεν ειμαι ποιητης

...μονο που λαξευω στην αμμο κοσμου πολιτειες

να τις σβησει ο αγερας και η θαλασσα

Δεν ειμαι ποιητης

...μονο τον ουρανο βλεπω μεσα απο κιτρινα ταξι

Δεν ειμαι ποιητης

...μοναχα πως στηλιτευω τις αναμνησεις μου θαρρω

Δεν ημουν ποτε ποιητης

...για την ανθρωπινη μου φυση μοναχα αμφιβαλλω

Δεν γεννηθηκα ποτε ποιητης

...με το ιδιο κλαμα οπως ολοι σας μοναχα

Δεν θα γινω ποτε ποιητης

...θα πεθανω αφηνοντας μια τελευταια ανασα

Δεν θα με θωρειτε ποτε ποιητη

...μοναχα μια φιγουρα τρεμαμενη στην σκια της λευκας και θα λετε πως

Δεν ηταν ποτε

... παρα μονο μια αυτοματικη γραφη των ονειρων του

που ποτε δεν εβαζε τονους

4 σχόλια:

etalon είπε...

κι η Μαντω Αραβαντινου τα ιδια ελεγε κι οι δυο ειστε ποιητες για μενα.

Mr D. είπε...

Μου μιλάς πολύ τιμητικά
σε ευχαριστώ πολύ
Δεν θέλω να υπερβάλλεις όμως.
Για να πω την καθαρή μου αλήθεια τι είναι ποίηση αγνοώ.
Και όταν περιδιαβαίνω στους κόσμους που τιτλοφορούνται έτσι, λατρεύω και συγκινούμαι με αυτά που διαβάζω σαν να αισθάνομαι πως θα μπορούσα να τα είχα γράψει εγώ.
Και μου πήρε πολύ καιρό για να μάθω να συγκινούμαι..

Ανώνυμος είπε...

oloi exoun kanei apo ena blog, kai oloi mas proekupsan poihtes. anasfaleia h mataiodo3ia? exw 3enerwsei.

etalon είπε...

κι εγω συμφωνω με τον ανωνυμο που ουτε ματαιοδοξος ουτε ανασφαλης ειναι κι ουτε θα υπαρξει ποτε γι αυτο ουτε καν ονομα δεν εχει...
...ανωνυμος, σεμνος και ασφαλης.