26.1.08
ΑπόνωρίςτοπρωίξεκινώκαικαταλήγωσεένασπίτιαργάτοβράδυΟιχειμώνεςτελειώνουνγρήγορατόσοπουδενσταματώναμυρίσωούτετιςανθισμένεςαμυγδαλιέςΚαιτακαλοκαίριααδυσώπηταΚάτιαπογεύματαανεβαίνωμονάχαστηνταράτσαγιανακαπνίσωένατσιγάροότανέχειήλιοόμορφαείναικαιοκρύοςάνεμοςαςξεραίνειταχείληδεμεπειράζειΌμωςτοσκοτάδιθεεμουαςμημεπιάσειτοσκοτάδιΠρέπειναγυρίσωσεένασπίτιπουθαρρείςτοπιοαπλόπράγματουκόσμουδενμπορείναβρεθείΜιαστιγμήσιωπήςΣταδωμάτιαθαρρείςπωςεισβάλλουναπρόσκλητοιπεραστικοίθεςπεςτουςεφιάλτεςδεμένειχώροςΚουβαλάωμαζίμουακόματομεσημεριανόφαγητόστητσάνταμουΤοτρώωβιαστικάκαιακόμαλίγοπουθαβρεθείστοψυγείοΤαβράδιαότανπιακοιμηθώέναςπόνοςστοστομάχιμεξυπνάμιαλειψήκαθημερινότηταπουγίνεταιεφιάλτηςσεένανύπνοπουαποταμικράταμουείχεπάψειναείναιπαιδικόςΚιόμωςθαεπιμένωθαπροσδοκώτοόνειροπουθαξεχνών'αναπνεύσω
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
χωρις υπονοουμενα
σημεια στιξης
αψογος εισαι
μεσα στην αλλοιωση σου
και στα αγραφα
κενα διαστηματα σου
xxx
...hmmm...
άψογος άψογος άψογος
τέλειος τέλειος τέλειος
κοίτα με πως γελώ και λέω δε με νοιάζει..
μέσα απο τούτο το λυγμό..
ukumuntu... hmmm?? όπως λέμε?
Δημοσίευση σχολίου