Ένα χέρι με κρατάει. Ανήκει σε ένα πρόσωπο
ανέκφραστο.
Επιθυμεί μάλλον να ανασκευάσει την ανεπάρκειά του.
Όσο πιο σφιχτά
τόσο πιο πολύ.
Επαναλαμβάνει προβάροντας έναν αναγκαίο έρωτα από φόβο.
Ανταποκρίνομαι, ως δυνατότερος νομίζοντας, στην ευκαιρία της στιγμής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου