7.9.12

A kid's throne

Καμιά φορά και είναι απο εκείνες τι φορές,
που ένα σωρό φευγαλέες σκέψεις σαν και την τωρινή, δεν θα θυμάσαι έπειτα.
Θες οι επαναλαμβανόμενες διακοπές,
ίσως και η κούραση που πιθανόν έχει αποσβολώσει το βλέμμα σου σε έναν ροζ τοίχο,
δε σου αφήνουν τη δύναμη να πιάσεις ενα μολύβι ή να ακούσεις έναν ήχο μέσα στους τόσους.
Απόκαμες να φτιάχνεις εκείνο τον παιδικό σου θρόνο απο τα lego.
Οι δυο μήνες γίνανε τέσσερα χρόνια.
Και σιγά σιγά, με κόπο συνήθισες, τις σκέψεις να αφήνεις να περνούν.
Τώρα πια δε θυμάσαι ούτε τις πιο ακραίες απο αυτές.
Υποψιάζεσαι μονάχα πως κάποτε είχες τη δύναμη να αισθάνεσαι.
'Εξαφνα ξυπνάς απο έναν τέτοιο τυχαίο εφιάλτη.
Ένα τηλέφωνο ή μια εντολή θα σε επαναφέρει κλινήρη στην τάξη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: