Είδα ένα παιδί.
Κουβαλούσε ένα δέμα.
Το χέρι του είχε μακρύνει τόσο,
θαρρείς και το βάρος που κουβαλούσε ξεχείλωσε τη δύναμή του.
Το δάχτυλό του κατέληγε σε ένα νύχι μακρύ.
Τόσο που χωρίς να σκύψει, θα μπορούσε αβίαστα να φτάσει ( τις άκρες των ποδιών του) το χώμα.
Αν ίσως ποτέ υψώσει το χέρι του, να ακουμπήσει τον ουρανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου