Θα πάρω το πρώτο τραίνο που θα έρθει το ξημέρωμα—
το εισιτήριο θα το πληρώσω στο δρόμο.
Θα διασχίσω τη γη ανάμεσα στα κοπάδια των ανθρώπων.
Oι άνθρωποι γράφουνε λέξεις που οι φωνές τους δεν μοιράζονται ποτέ.
Στα μάτια μου καρφώνεται το πράσινο και κόκκινο φως του σηματοδότη,
και η σιωπή μεγαλώνει σαν ασθένεια,
Τα αεροπλάνα σηκώνονται από τη γη.
Μη με κρατάς.
Στο χέρι έχεις ένα αυτόματο όπλο και λένε πως η δικαιοσύνη έρχεται στο τέλος.
Η σιωπή μεγαλώνει.
2 σχόλια:
ο επίλογος, φανταστικός..
σε περιμενω να ερθεις!
Δημοσίευση σχολίου